Residencie EKWC, s'Hertogenbosch, met hulp van Smart

Gewijzigd op : 30-3-11

Tijdens mijn verblijf in de kunstenaarsresidentie Sunday Morning@EKWC in ‘s Hertogenbosch in Nederland heb ik gewerkt met de vele mogelijkheden die keramiek te bieden heeft. Ik heb drie maanden gewoond en gewerkt op deze plaats die volkomen op keramiek afgestemd is. Hier zijn designers, architecten, en kunstenaars uit alle disciplines welkom om te experimenteren met keramiek. Het is de bedoeling het gebruik van keramiek in de visuele, architecturale en geluidskunsten te stimuleren. Een atelier en een appartement staan ter beschikking zodat de kunstenaar zich hier volledig kan onderdompelen. Ik heb met verschillende technieken kunnen experimenteren om deze onder de knie te krijgen: persvormen, gipsvormen voor porselein, en zelfs met klei om unieke stukken te maken. Ik wilde zoveel mogelijk experimenteren met keramiek om hier in de toekomst autonoom mee te kunnen werken. Tijdens mijn experimenten wilde ik kleuren uitproberen op porselein omdat ik gefascineerd ben door de kwaliteiten en breekbaarheid van dit materiaal. Ik heb dit uitgeprobeerd op een abstracte sculptuur en kreeg toen het idee een afgietsel te maken van een echt doek voor olieverfschilderijen zoals je die kant-en-klaar vindt in winkels voor kunstenaarsbenodigdheden. Het resultaat was heel bemoedigend: als ik een matrijs gemaakt had en een porseleinen afgietsel in handen had, bleek dat bijna identiek aan het origineel. Enkel aan de kwaliteit van het wit en de nagels in de randen kon je zien dat het geen echt doek was. Door te leren werken met de typische karakteristieken van porselein, ondervond ik dat deze materie gedurende een tiental minuten kneedbaar blijft. Dus ben ik begonnen het nagemaakte doek te verwringen, te plooien en uit te rekken. Op het eerste gezicht zou de keramiek op een maagdelijk schildersdoek kunnen lijken, maar sommige details verraden dat het niet echt is. Vooral ook omdat dit porseleinen voorwerp zich ergens in een ongedefinieerd gebied situeert tussen de minimalistische monochrome schilderkunst, sculptuur/keramiek en animatie (het doek lijkt wel zelf haar vorm gekozen te hebben). Dit voegt een animistisch element aan het porseleinen doek toe: het lijkt wel of een eigen leven leidt, alsof het beweegt. Ik heb allerlei soorten experimenten uitgevoerd en me zo bevrijd van een bepaalde lijn die in mijn voorgaande werk aanwezig is en die je ‘uitgerekt schilderen’ zou kunnen noemen. Daarnaast heb ik ook verschillende richtingen verkend die ik al langer wilde uitproberen. Het eindresultaat is een collectie kleine sculpturen waar ik in de toekomst een rariteitenkabinet van wil maken. Deze sculpturen hebben geen duidelijk onderwerp en verbeelden eigenlijk een reeks persoonlijke interessesferen, een beetje zoals een kind dat een reeks voorwerpen verzamelt. De onderwerpen van de sculpturen wisselen, zoals het portret/monument, vertelling/literatuur, absurditeit/humor of het foto/beeld. Aangezien klei een materiaal is dat voortdurend verandert, heb ik met portretten gewerkt en verschillende personen dooreengehaspeld, zoals Samuel Beckett en Nabokov of ook Bonnie ‘Prince’ Billy en Lady Gaga. De plaats komen waar gewoonlijk de hersens zitten vulde ik op met teksten. Deze portretten werden met goud of platina gevernist, afhankelijk van de inspiratie die ik eruit puurde. Ik had al verwacht dat mijn verblijf in deze residentie een eerste stap in een nieuw domein zou worden. Dit zowel op visueel als conceptueel vlak en met de nadruk op een totaal andere techniek dan de schilderkunst. Aangezien ik verder ga werken met deze veelbelovende materialen was dit een vruchtbare residentie.