Stéphanie Roland

Onderzoeksverblijf KALA ART INSTITUTE, Berkeley - april 2015

Al meerdere jaren werk ik rond de leesbaarheid en de verdwijning van het fotografische beeld. Het is zowel de thematiek van m’n werk als een reflectie rond het medium. De uitnodiging om naar het Kala Art Institute te trekken was dus de ideale gelegenheid om deze thema’s verder te doorgronden, dankzij de zeer diverse en ontwikkelde infrastructuur van het instituut.

Tijdens m’n eerste dag ontdekte ik onmiddellijk de verschillende druktechnieken die het instituut te bieden heeft, zowel oude als nieuwe: gravure, steendruk, cyanotypie, digitale drukmethoden, zeefdruk, scans in zeer hoge resolutie, video, enz. Ik vond er dus de ideale broedplaats om de experimenten die ik voor ogen had uit te voeren.

Ik begon vervolgens planten te fotograferen in de studio. Deze printte ik af in een digitaal laboratorium waarna ik steeds opnieuw dezelfde foto nam, telkens een beetje bijgesneden maar vanuit hetzelfde perspectief; net zoals een wetenschappelijk experiment. Dat geeft een interessant resultaat, want de plant wordt meer en meer denkbeeldig, totdat ze bijna verdwenen is. Aan het einde van het hele proces zie je enkel nog de contouren omdat het licht de vorm gaandeweg overneemt. Het Kala Art Institute is de enige plaats waar ik zo’n werk met zulke precisie had kunnen uitvoeren vanwege de hoge kwaliteit van de printer en van de fotostudio. Het instituut is overigens 24u/24u geopend waardoor ik nachtelijke marathons kon doen in de verschillende ateliers die ’s avonds en ’s nachts vrij toegankelijk waren! Het zijn zulke nachten waarop creativiteit en nieuwe ideeën tot stand komen.

Vervolgens heb ik grote composities gemaakt op basis van gefotografeerde, bijgesneden en opnieuw gefotografeerde planten; 2 maal, 6 maal, of meer. De kleur, de saturatie en de verschijning van de foto veranderen naarmate het aantal keren dat ik dit proces uitvoerde. Dit resulteerde in paradoxale composities die zweven tussen realiteit en denkbeeldigheid.

Ik heb er ook een cursus cyanotypie gevolgd met een specialist die me deze oude reproductietechniek heeft aangeleerd, ook dit was zeer interessant. Ik heb er zelf mee kunnen experimenteren aan de hand van portretten. De afdrukken moeten in de zon en onder begeleiding drogen tijdens vaste tijdstippen, ik kon dus het nuttige aan het aangename koppelen en nog wat genieten van de Californische zon!

Na verder onderzoek ontdekte ik een inktsoort (voor zeefdruk) waarbij de beelden verdwijnen na enkele maanden. Dit leek me zeer interessant met het oog op een tentoonstelling. Ik heb dus veel tijd doorgebracht in het zeefdrukatelier om deze portretten af te drukken. Idealiter zijn de beelden zichtbaar tijdens de vernissage en helemaal verdwenen tijdens de finissage. Het lijkt me een leuke denkoefening rond de werking van de hedendaagse kunstmarkt, wanneer je ‘verdwijnende’ beelden gaat verkopen aan verzamelaars.

Deze ervaring in Californië was absoluut uizonderlijk voor mij: ik leerde er bij over de artistieke cultuur van de « West Coast », ik kreeg er veel nieuwe ideeën en ik kon er nieuwe horizonten verkennen binnen m’n fotografiewerkzaamheden. Ik wil dus SMart bedanken voor deze unieke gelegenheid!